Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

03:56 | |

Ἡ ἑορτή τῆς μνήμης τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἁγίων Εἰκόνων ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, συμφώνως πρός τήν προσκυνηματικήν τάξιν καί τήν λοιπήν τυπικήν διάταξιν αὐτοῦ τήν Α’ Κυριακήν τῶν Νηστειῶν, τήν καί τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν 20^ήν Φεβρουαρίου/4^ην Μαρτίου 2012.

Οὕτω κατ’ ἀρχάς τό Σάββατον ἀφ’ ἑσπέρας τήν 13.45 μ.μ. ἀνεγνώσθη ἡ Θ’ ὥρα εἰς τόν μοναστηριακόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Ἐν συνεχείᾳ, τῶν κωδώνων κρουομένων, οἱ Ἁγιοταφῖται, προεξάρχοντος τοῦ ἡγουμένου αὐτῶν Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου κατῆλθον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα ἐγένετο προϋπάντησις, θυμίαμα καί προσκύνησις εἰς τό ἱερόν προσκύνημα τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων τό τροπάριον «Τήν ἄχραντον εἰκόνα Σου, προσκυνοῦμεν ἀγαθέ…».

Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν προσκύνησις εἰς τόν λίθον τοῦ ἀγγέλου καί τόν Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον. Ἠκολούθησεν εἴσοδος εἰς τό Καθολικόν, εὐλογία ὑπό τοῦ Πατριάρχου, κροῦσις τῶν σημάντρων, προσκύνησις τῶν Ἀρχιμανδριτῶν καί τῶν Συνοδικῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν, θυμίαμα ὑπό τῶν διακόνων ἀνά τά προσκυνήματα καί ὁ Μέγας Ἑσπερινός μετά κεκραγαρίων καί Ἀρτοκλασίας.

Ἐντόπιοι κάτοικοι τῶν Ἱεροσολύμων, μοναχαί καί προσκυνηταί παρηκολούθησαν τόν ἐν τῷ Καθολικῷ Ἑσπερινόν ἐν κατανύξει καί εὐλαβείᾳ.

Λήξαντος τοῦ Ἑσπερινοῦ, τῶν κωδώνων κρουομένων, οἱ Ἁγιοταφῖται ἀνῆλθον εἰς τήν Μονήν τῆς μετανοίας αὐτῶν.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, τήν Κυριακήν, ἔλαβε χώραν ἡ κάθοδος τήν 7.00 π.μ. εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἡ εἴσοδος εἰς τό Καθολικόν, ἡ κροῦσις τῶν σημάντρων, τό ψάλσιμον τοῦ «ἄνωθεν οἱ προφῆται», ἡ ἔνδυσις τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερέων καί ἐν συνεχείᾳ ἡ θεία Λειτουργία τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Προικοννήσων κ. Ἰωσήφ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, καί ἄλλων Ἐκκλησιῶν παρεπιδημούντων, παρουσίᾳ δέ καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.

Ληξάσης τῆς θείας Λειτουργίας, ἤρχισεν ἀπό τοῦ σολέως τοῦ Καθολικοῦ ἡ λιτανεία τῶν ἁγίων εἰκόνων, διελθοῦσα πρῶτον τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ἀκολούθως δέ διά τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως καί τῶν πέριξ τοῦ Καθολικοῦ ἐξωτερικῶς Ἁγίων Προσκυνημάτων καί καταλήξασα ἔμπροσθεν τοῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφιλος ἀνέγνωσε τήν σχετικήν εὐαγγελικήν περικοπήν καί ἐκ τῶν εὐχῶν τοῦ Τριῳδίου τό «αἰωνία ἡ μνήμη» τῶν ἀειμνήστων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων καί πάντων τῶν προασπισαμένων τάς ἁγίας καί σεπτάς εἰκόνας καί τό «ἀνάθεμα» κατ’ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἠμφεσβήτησαν, προσέβαλον, κατέστρεψαν αὐτάς ἤ ἠρνήθησαν τήν ἀλήθειαν αὐτῶν καί κατά πάντων τῶν αἱρετικῶν.

Μετά τό τέλος τῆς λιτανείας ἐγένετο πανηγυρική ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, τῶν κωδώνων κρουομένων. Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς Ἁγιοταφίτας καί πάντας τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος τοῦ Πατρός, ἐκ σοῦ, Θεοτόκε περιεγράφη σαρκούμενος, καί τήν ῥυπωθεῖσαν εἰκόνα εἰς τό ἀρχαῖον ἀναμορφώσας, τῷ θείῳ κάλει συγκατέμιξεν. Ἀλλ’ ὁμολογοῦντες τήν σωτηρίαν, ἔργῳ καί λόγῳ ταύτην ἀνιστοροῦμεν», ψάλλει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Σήμερον, τήν Α’ Κυριακήν τῶν ἁγίων Νηστειῶν ἑορτάζει καί πανηγυρίζει ὁ τῆς Ὀρθοδοξίας Χριστεπώνυμος λαός τοῦ Κυρίου τήν προσκύνησιν καί ἀναστήλωσιν τῶν ἁγίων καί σεπτῶν Εἰκόνων, τήν γενομένην παρά τῶν ἀειμνήστων αὐτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ καί τῆς μητρός Αὐτοῦ Θεοδώρας, ἐπί τῆς Πατριαρχίας τοῦ ἁγίου ὁμολογητού Μεθοδίου.

Τήν ἀνάμνησιν τοῦ μεγάλου τούτου τῆς Ἐκκλησίας γεγονότος ἑωρτάσαμεν καί ἡμεῖς εὐχαριστιακῶς ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναω τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Ὁ ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἀγών τῶν ἁγίων Θεοφόρων καί ἐγκρίτων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὑπῆρξεν ἀγών ἐφάμιλλος τῶν δι’ αἵματος ἀναδειχθέντων ὁμολογητῶν καί μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας σαρκωθέντος καί ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου καί Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ δι’ Οἰκουμενικῶν Συνόδων δογματική διατύπωσις καί θεολογική θεώρησις τῆς προσκυνήσεως τῶν εἰκόνων περιεχαράκωσε καί ἐστερέωσεν ἀσφαλῶς τήν σῴζουσαν καί θεραπεύουσαν τήν τετραυματισμένην τῶν ἀνθρώπων φύσιν, Ὀρθόδοξον ἡμῶν πίστιν. Ἀπαντῶν εἰς τούς ἀρνουμένους καί διαβάλλοντας τήν προσκύνησιν τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός λέγει: «Τοῦ ἀοράτου καί ἀσωμάτου καί ἀπεριγράπτου καί ἀσχηματίστου Θεοῦ, τίς δύναται ποιήσασθαι μίμημα;… ἐπεί δέ ὁ Θεός, διά σπλάχνα ἐλέους Αὐτοῦ, κατ’ ἀλήθειαν γέγονεν ἄνθρωπος διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν… καί κατ’ οὐσίαν ἀληθῶς γέγονεν ἄνθρωπος καί «τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη», ἐθαυματούργησεν, ἔπαθεν, ἐσταυρώθη, ἀνέστη, ἀνελήφθη καί πάντα ταῦτα κατ’ ἀλήθειαν γέγονεν καί ὡράθη ὑπό τῶν ἀνθρώπων, ἐγράφη (ἐξεικονίσθη) εἰς ὑπόμνησιν καί διδαχήν ἡμῶν».

Κατά δέ τόν Μέγαν Βασίλειον «πρός τό πρωτότυπον φέρει ἡ τιμή τῆς εἰκόνος. Διά τοῦτο ἐν σχέσει, τιμῶντες τάς εἰκόνας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί ἁπάντων τῶν Ἁγίων, ἵνα αὐτῶν δεδραγμένοι, μήποτε νῦν, δυσσεβείᾳ ὑπαχθείημεν».

Δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμποντες καί πάλιν εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν ἡμῶν Θεόν μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «ὁ πήξας ἀσάλευτον τήν Ἐκκλησίαν, Κύριε, καί πύλαι ᾋδου ταύτης οὐ κατίσχυσαν, Αὐτός τήν εἰρήνην Σου παράσχου τῷ λαῷ Σου καί παντί τῷ κόσμῳ, ἵνα Σέ πάντες εἰλικρινῶς, ἐν μιᾷ δοξολογίᾳ προσκυνῶμεν καί δοξάζωμεν».

Ἔτη πολλά καί εὐλογημένος ὁ καιρός τῆς νηστείας».

Εὐλογηθέντες πάντες ὑπό τοῦ Πατριάρχου, ἀνεχώρησαν δοξολογοῦντες τόν Θεόν δι’ ὅσα θαυμάσια ἐχάρισεν αὐτοῖς ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.